|ก ไก่เดินทางนิทานระบายสี

คำนำ

เพื่อนๆ และพี่ๆ ผู้เรียนต่างคณะมักชวนคุยว่า อยากอ่านหนังสือร้อยกรองที่อ่านง่าย แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นอ่านเล่มไหนดี ให้ช่วยแนะนำทำให้ได้ข้อสรุปในใจ ที่กล่าวกันว่าคนสมัยนี้ไม่ชอบอ่านร้อยกรอง กวีนิพนธ์ คงไม่จริง และอาจผิดจากความเป็นจริงไปมาก หลายคนสนใจร้อยกรอง บทกวี แต่อาจจะหาหนังสือเพื่อเริ่มต้นอ่านยังไม่พบ

เมื่อครูมกุฏหารือเรื่องทำหนังสือบทร้อยกรองสำหรับเด็กทำให้รู้สึกกระตือรือร้นเป็นพิเศษ ครูบอกว่า น่าจะใช้ลำดับของอักษรไทยร้อยเรียงเป็นเรื่องราว จึงลองเขียนนิทานสั้นๆจำนวน 44 เรื่อง มีเนื้อหาสะท้อนอุปนิสัย ความคิดและพฤติกรรมของมนุษย์ ผ่านตัวละครตัวอักษร แล้วตัวอักษรธรรมดาๆ ที่ผู้เขียนเคยทำได้เพียงท่องจำก็กลับมามีชีวิตกระโดดออกมาจากบรรทัดวิ่งไปตามป่าเขา ทุ่งหญ้า ทะเล แสดงความหวัง ความฝันความกล้าหาญ กระทั่งความผิดชอบชั่วดี ความรัก ความเกลียด โกรธ จนผู้เขียนอดไม่ได้ที่จะตกหลุมรัก จึงหวังว่าจะเป็นหนังสืออีกเล่มที่ช่วยให้เด็กๆ รู้จักพยัญชนะไทยด้วยวิธีที่สนุกขึ้น และเป็นหนังสือที่ทุกคนในครอบครัวหยิบมาอ่านร่วมกันได้ทุกเมื่อ

ผู้เขียนพยายามเลือกใช้คำศัพท์ง่ายๆ ให้เหมาะแก่เด็กและผู้พึ่งเริ่มสนใจอ่านบทร้อยกรอง ทั้งคำนำถึงความถูกต้องฉันทลักษณ์ เสียงของถ้อยคำ จำนวนบทกลอนแต่ละตอนเมื่อจะสังเกตว่า เรื่องของอักษรแต่ละตัวประกอบด้วยกลอนจำนวน 4 บท ฉันทลักษณ์ที่เลือกใช้คือคำกลอน 8  และกลอน6 ด้วยกลอน 8นั้น เป็นฉันทลักษณ์ที่คนไทยส่วนใหญ่คุ้นหู และกลอน6ก็มีฉันทลักษณ์ใกล้เคียงกับกลอน 8 ทว่า มีผู้นำมาเขียนไม่มากนักจึงหวังว่าจะมีส่วนจุดประกายให้ผู้อ่านสนใจร้อยกรองประเภทอื่นๆ เพิ่มเติมต่อไป

ขณะเขียนต้นฉบับหนังสือนี้ ผู้เขียนมีความรู้สึกหลายอย่างผสมผสานปนเปกัน ทั้งความมุ่งหวังแรงกล้าที่จะให้หนังสือนี้ยังประโยชน์แก่ผู้อ่านทุกกลุ่ม ความตื่นเต้นกระตือรือร้นผสมกับความกังวล ด้วยการเขียนนิทานนับเป็นสิ่งใหม่ของผู้เขียน และการเขียนกลอนซึ่งมีสัมผัสร้อยเรียงต่อเนื่องกันกว่าร้อยบท ก็ถือเป็นเรื่องท้าทายมาก ตลอดเวลาร้อยเรียงถ้อยคำแต่ละบทแต่ละตอน ผู้เขียนระลึกคุณของครูภาษาไทยทุกท่านผู้มีส่วนช่วยชี้แนะ กล่อมเกลา วางรากฐานภาษาไทยให้ตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึงเมื่อเรียนมหาวิทยาลัย บุคคลสำคัญที่ขอกล่าวถึงคือ

ครูธนาพันธ์ เค้าสิม ผู้สอนฉันทลักษณ์ร้อยกรองต่างๆ ครูปรียานุช แสงมหาชัย ผู้ทำให้ตัดสินใจเรียนต่อภาษาไทยในมหาวิทยาลัย พี่หทัยรัตน์

จตุวัฒนา รุ่นพี่ผู้ดวงตาพิการที่สละเวลาช่วยฝึกฝนทักษะเขียนร้อยกรองให้ผู้เขียนนานนับหลายเดือนขอบพระคุณอย่างยิ่ง คุณครูอาทิตย์ ชีรวณิชย์กุล อาจารย์ที่ปรึกษา และขอบพระคุณอาจารย์ทุกท่าน เพื่อน และพี่ๆน้องๆ ที่ได้ช่วยเหลือเกื้อหนุนตลอด 4 ปี ในคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ถ้าหนังสือเล่มนี้จะบันดาลให้ผู้อ่านยิ้ม หัวเราะ หรือฉุกคิดสิ่งอันเป็นประโยชน์ใด ก็ด้วยพระคุณของครูมีส่วนเกื้อหนุนแต่หากมีข้อความใดที่ทำให้ผู้อ่านนึกตำหนิติเตียนแล้ว นั่นย่อมถือเป็นความเลินเล่อ และความอ่อนประสบการณ์ของผู้เขียนทั้งสิ้น

ผู้เขียนคิดว่า เด็กๆ จะตื่นเต้นยินดีเมื่อเห็นรูปประกอบที่พี่ ‘สุกฤตยา’ เป็นผู้วาด หวังว่าทุกคนจะช่วยกันทำให้หนังสือนี้สมบูรณ์สวยงามยิ่งขึ้นด้วยการแต่งแต้มสีสรรพ์ให้เหล่าอักษรทั้งหลายลองนึกดูแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ กระดาษทุกหน้าคงอบอวลด้วยความสุข และอบอุ่นด้วยความรักที่เราทุกคนช่วยกันเนรมิตช่วยให้เหล่าอักษรของเรา

ผู้เขียนดีใจมากที่ได้เขียนหนังสือนี้ เพราะทำให้หวนนึกถึงวัยเยาว์ของตนเองอีกครั้งหนึ่ง คิดถึงความสุขความฝัน จินตนาการและผองเพื่อน

ขอบพระคุณคุณครูมกุฏที่แนะนำและดูแลต้นฉบับตั้งแต่ยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง จนกลายเป็นเล่มขอบพระคุณครูปณิธิ หุ่นแสวง ครูกาญจนา บุนนาค และทุกท่านที่มีส่วนเกื้อหนุนให้หนังสือนี้สำเร็จเสร็จสมบูรณ์ ความใส่ใจของทุกคนจะประทับอยู่ในใจผู้เขียนในหนังสือและหวังว่าประทับอยู่ในใจผู้อ่านทุกคนด้วยตราบนานเท่านั้นด้วย ตราบนานเท่านาน

สโรชา กิตติสิริพันธุ์

6 กันยายน พ.ศ 2559